sahnede derin meditasyon

aslında önceki hafta nublu istanbul'un açılışında başladı, istanbul sessions zamana ara vermemi sağladı. bedenim müziğe, sahnedeki büyüye bıraktı kendini, ne yapmak istiyorsa öyle oldu, gözlerim kapalı dans ettim.

sonra, önceki akşam kudsi ergüner'i "nefes"i dinlemeye gittim. kudsi ergüner dedi ki "ilk defa ney piyanonun içine düştü."
bektaşi nefesi caza karıştı, ilk on dakika ağladığımı şaşkınlıkla farkettim, sonra bir ara michael wollny ayağa kalktı, tuşların üzerinden ileri uzanıp piyanoyu telli bir çalgı olarak çalmaya başladı.
bektaşi nefesi üflenirken piyanonun tellerine hamdi akatay'dan derilerden, toprak çömleklerden çıkan sesler çarpıyordu, bi de benim kalbim.
bu üçlü ilk defa bu repertuarla sahnedeymiş o yüzden bu olağanüstülükten paylaşabileceğim bir kayıt yok ama genç alman piyanistin bir kaydı var burada, buyrunuz.